Κάταγμα ωλεκράνου

Τα κατάγματα ωλεκράνου συμβαίνουν συνήθως κατά την πτώση στο έδαφος. Η άμεση πλήξη του αγκώνα στην περιοχή του ωλεκράνου προκαλεί το σπάσιμό του. Μπορεί, όμως, να συμβούν και κατά τη διάρκεια πτώσης με τον αγκώνα σε έκταση. Στην περίπτωση αυτή, ο μηχανισμός κάκωσης είναι η απότομη σύσπαση του τρικεφάλου μυός. Ως συνέπεια, προκαλείται αποσπαστικό κάταγμα του ωλεκράνου (επόμενη εικόνα).

Η διάγνωση τίθεται αρχικά από το ιστορικό του τραυματισμού και από την κλινική εικόνα. Η κλινική εικόνα περιλαμβάνει:

• έντονο οίδημα,
• πόνο και
• αδυναμία κινήσεων του αγκώνα

Η επιβεβαίωση γίνεται με τις απλές ακτινογραφίες, οι οποίες συνήθως είναι αρκετές (επόμενη εικόνα). Σε πολύπλοκες καταστάσεις απαιτείται περαιτέρω έλεγχος με τρισδιάστατη αξονική τομογραφία (3D CT).

Σπανίως τα κατάγματα του ωλεκράνου είναι απαρεκτόπιστα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η αντιμετώπιση γίνεται με ακινητοποίηση του αγκώνα για 4 εβδομάδες. Συνήθως όμως, τα κατάγματα ωλεκράνου παρουσιάζουν παρεκτόπιση ή και συντριβή. σε αυτές τις περιπτώσεις απαιτείται ανοικτή ανάταξη και εσωτερική οστεοσύνθεση. Η οστεοσύνθεση αναλόγως του τύπου του κατάγματος, γίνεται είτε με ταινία ελκυσμού, είτε με πλάκα και βίδες (επόμενη εικόνα).

Αριστερά: Οστεοσύνθεση με ταινία ελκυσμού,  Δεξιά: Οστεοσύνθεση με πλάκα και βίδες

Λόγω της υποδόριας θέσης της ωλένης, ενδέχεται το οστό να διατρυπήσει το δέρμα και να επικοινωνεί με το εξωτερικό περιβάλλον. Τότε το κάταγμα ονομάζεται ανοικτό. Λόγω του αυξημένου κινδύνου για λοίμωξη, απαιτείται επείγουσα χειρουργική αντιμετώπιση εντός ολίγων ωρών (επόμενη εικόνα).

Α. Ανοικτό κάταγμα ωλεκράνου (με τραύμα στο δέρμα),   Β. Ανατομική ανάταξη και οστεοσύνθεση με πλάκα βίδες

Η αποθεραπεία των καταγμάτων ωλεκράνου απαιτεί προοδευτική κινητοποίηση με ειδικούς λειτουργικούς κηδεμόνες (επόμενη εικόνα) και φυσικοθεραπεία, ώστε να επανακτηθεί το πλήρες εύρος κίνησης (κάμψης και έκτασης) του αγκώνα.