Κοινοί τραυματισμοί

Οι άνθρωποι που πραγματοποιούν συχνές και πολύωρες προπονήσεις έχουν αυξημένα ποσοστά κινδύνου τραυματισμού από το φυσιολογικό. Η πολύωρη καταπόνηση των μυών σε συνδυασμό με πιθανή υιοθέτηση λανθασμένων τεχνικών άσκησης καθιστούν τους αθλητές επιρρεπείς στις κακώσεις. Οι πιο κοινοί τραυματισμοί του μυοσκελετικού συστήματος μπορεί να μη χρειάζονται άμεση νοσηλεία, αλλά η αποκατάστασή τους οφείλει να πραγματοποιείται με την ίδια ευλάβεια που αντιμετωπίζονται οι προπονήσεις.

Κοινοί τραυματισμοί χεριού και καρπού

Οι τραυματισμοί των χεριών και των καρπών διακρίνονται σε οξείς και χρόνιοι. Ως οξείς τραυματισμοί χαρακτηρίζονται οι κακώσεις που συμβαίνουν εξαιτίας κάποιας πρόσκρουσης, ή έντονης άθλησης. Για παράδειγμα, οξείες είναι οι κακώσεις ενός αθλητή που τραυματίστηκε παίζοντας ποδόσφαιρο. Αυτοί αποτελούνται από:

• Εξαρθρήματα: Ένα εξάρθρημα σημβαίνει όταν τα οστά των δακτύλων ή του καρπού φεύγουν από τη θέση τους.
• Μυϊκές καταπονήσεις: Οι μύες καταπονούνται όταν ένας τους αθλητής χρησιμοποιεί υπερβολικά, ή με λανθασμένο τρόπο.
• Ρήξη τενόντων: Όταν οι τένοντες των χεριών σπάνε, ο ιατρός διαγιγνώσκει ρήξη τενόντων.
• Διατρέμματα: Οι τραυματισμοί των συνδέσμων των χεριών και του καρπού οδηγούν σε διάστρεμμα.

Ένας τραυματισμός χαρακτηρίζεται χρόνιος όταν δημιουργείται από χρόνια καταπόνηση. Οι επαναλαμβανόμενες κινήσεις μπορούν να προκαλέσουν χρόνιες κακώσεις σε ένα σημείο του σώματος. Χρόνιοι τραυματισμοί αποτελούν οι εξής:

• Σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα: Πρόκειται για μια ιδιαίτερα επώδυνη κατάσταση, η οποία δημιουργείται από την πίεση που ασκεί το μέσω νεύρο στον καρπό.
• Τενοντίτιδα: Ένας από τους πιο κοινούς τραυματισμούς των αθλητών, η τενοντίτιδα αποτελεί τη φλεγμονή των τενόντων. Συχνές μορφές της είναι η τενοντίτιδα de Quervain και η τενοντίτιδα αντίχειρα.
• Επικονδυλίτιδα: Γνωστή κι ως «αγκώνας του Τένις», η επικονδυλίτιδα αποτελεί τη θλάση του αγκώνα , από την οποία τραυματίζονται οι τένοντες του πήχη.

Κοινοί τραυματισμοί των ποδιών

Οι πιο κοινοί αθλητικοί τραυματισμοί συμβαίνουν στο μυοσκελετικό σύστημα των ποδιών, αφού αυτό είναι το σημείο του σώματος που καταπονείται περισσότερο κατά τη διάρκεια της άσκησης. Παρακάτω, θα αναλυθούν οι συχνότεροι τραυματισμοί των ποδιών, ξεκινώντας από επάνω προς τα κάτω.

• Τράβηγμα προσαγωγού: Το τράβηγμα του προσαγωγού εμφανίζεται στην εσωτερική πλευρά του μηρού. Προκαλείται συνήθως από συγκεκριμένες πλάγιες κινήσεις.
• Θλάση οπίσθιου μηριαίου: Οι θλάσεις αποτελούν τους πιο συνηθισμένους αθλητικούς τραυματισμούς, καθώς προκαλούνται συνήθως από ανεπαρκές ζέσταμα πριν την προπόνηση. Ο οπίσθιος μηριαίος παθαίνει θλάση όταν πραγματοποιούνται απότομες κινήσεις, όπως κλωτσιές ή προβολές.
• Ρήξη μηνίσκου: Ο μηνίσκος αποτελεί μέρος των μαλακών μορίων του γονάτου, και συμβάλλει σημαντικά στη σταθερότητα της άρθρωσης και την απορρόφηση των κραδασμών. Η ρήξη συμβαίνει όταν ο μηνίσκος σκίζεται.
• Ρήξη πρόσθιου χιαστού συνδέσμου: Η ρήξη ΠΧΣ αποτελεί έναν από τους πιο σοβαρούς τραυματισμούς των αθλητών. Ο πρόσθιος χιαστός αποτελεί τον κεντρικό σύνδεσμο του γονάτου, κι η ρήξη του προκαλείται από στροφική κάκωση.
• Γόνατο του δρομέα: Γνωστό και ως «σύνδρομο πεταλοειδούς», το γόνατο του δρομέα προκαλείται από συνεχόμενη τριβή της επιγονατίδας στο γόνατο. Αυτό συνεπάγεται τη φθορά του γύρω ιστού. Συμβαίνει συνήθως σε αθλητές ποδηλασίας, ως αποτέλεσμα χρήσης κακής ποιότητας ποδηλάτου ή πολύωρης προπόνησης.
• Περιοστίτιδα κνήμης: Επίσης γνωστό ως «σύνδρομο επώδυνης κνήμης», η περιοστίτιδα κνήμης είναι αποτέλεσμα υπέρχρησης, καθώς και χρήσης υποδημάτων που αδυνατούν να απορροφήσουν αποτελεσματικά τους κραδασμούς. Εκδηλώνεται μέσω πόνου στο εσωτερικό μέρος της κνήμης.
• Θλάση γάμπας: Ο συγκεκριμένος τραυματισμός προκαλείται από υπερβολικό τέντωμα του μυ της γάμπας. Εκδηλώνεται με αίσθηση χτυπήματος στο πίσω μέρος της γάμπας, πόνο και πρήξιμο. Σε ορισμένες περιστάσεις το σημείο ίσως μελανιάσει.
• Διάστρεμμα ποδοκνημικής: Το διάστρεμμα της ποδοκνημικής είναι ο πιο συχνός τραυματισμός των αθλητών. Η περιοχή του αστραγάλου μετά το διάστρεμμα φαίνεται πρησμένη και μελανιασμένη, κι είναι μαλακή στο άγγιγμα.

Πώς αντιμετωπίζονται οι αθλητικοί τραυματισμοί;

Ένας γενικότερος κανόνας της αντιμετώπισης αθλητικών τραυματισμών είναι η ξεκούραση κι η αποχή από το άθλημα το οποίο προκάλεσε την κάκωση για όσο διάστημα προτείνει ο ιατρός. Συχνά, η παγοθεραπεία και η φυσικοθεραπεία μπορούν να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση των περισσότερων τραυματισμών. Σε άλλες περιπτώσεις, η συντηρητική οδός δεν επιφέρει αποτέλεσμα, και χρειάζεται χειρουργική επέμβαση. Η θεραπεία είναι ανάλογη του είδους και του μεγέθους του τραυματισμού, και θα πρέπει να ορίζεται από τον θεράποντα ιατρό.

Ο εξειδικευμένος Ορθοπαιδικός – Χειρουργός Δρ. Βασίλειος Κ. Φωτόπουλος διαθέτει πολυετή εμπειρία στο χώρο των μυοσκελετικών τραυματισμών. Με εξειδίκευση στις αθλητικές κακώσεις και την τραυματιολογία, ο Δρ Φωτόπουλος είναι σε θέση να αντιμετωπίσει κάθε ανάγκη σας. Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί του, εάν σκοπεύετε να ακολουθήσετε αυτήν την διαδικασία.